Jill van der Veen

Toen ik jong was, veranderde één moment alles. Na een val van vijf meter belandde ik in het ziekenhuis. Een bijna-doodervaring, maanden van revalidatie, en jaren van innerlijke strijd volgden. Leren lopen, praten en zelfstandig leven waren pas het begin. De echte uitdaging lag voor mij in het omgaan met de mentale beperkingen die achterbleven: een slecht geheugen, geen filter, moeite om woorden te vinden.

Het was alsof ik mezelf opnieuw moest uitvinden.

 

Nu, 15 jaar later, geloof ik met heel mijn hart: alles kan helen, zolang er bewustzijn is. Dat betekent niet dat elke ziekte verdwijnt, maar dat er veel meer mogelijk is dan we ons met ons rationele brein kunnen voorstellen.

​

Mijn ongeluk was een wake-up-call. Het leerde me op jonge leeftijd waar het leven écht om draait. Niet om status, succes of een gevulde bankrekening, maar om liefdevolle verbindingen en betekenisvolle ervaringen. Het liet me zien dat zelfs in het diepste donker er zaadjes geplant kunnen worden voor nieuwe dromen – zaadjes die met vertrouwen en liefde kunnen uitgroeien tot een realiteit.

​

Ik ontdekte dat ziekte en tegenslag soms een boodschap van je ziel kan zijn, een uitnodiging om stil te staan, te voelen, en te gaan luisteren naar je hart. Mijn eigen herstel werd een reis naar binnen, een spiritueel ontwaken, en uiteindelijk een thuiskomen in mijn vrouwelijke energie.